به نقل از «ایمنا»

ستاره قلب‌العقرب را در نزدیکی ماه رصد کنید

تاریخ انتشار: ۲۶ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۱۱۲۶۰۷

یک کارشناس تیم علمی رصدخانه لارستان گفت: چهارشنبه -بیست‌وششم بهمن- ماه ۲۳ روزه حدود ساعت ۲۱:۳۹ در موقعیت مقارنه با ستاره قلب‌العقرب قرار می‌گیرد.

فاضل بیژنی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: ماه ۲۳ روزه در فاز هلال کاهنده با ۳۸ درصد روشنایی، حدود ساعت ۲۱:۳۹ چهارشنبه _بیست‌وششم بهمن‌ماه_ در موقعیت مقارنه با ستاره قلب‌العقرب با جدایی زاویه‌ای سه درجه‌ای قرار می‌گیرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

برای رصد این اجرام کافی است نیمه شب، افق جنوب شرق را مشاهده کنید.

وی افزود: این وضعیت که قمر در عقرب نامیده می‌شود؛ پدیده‌ای است که در آن یگانه قمر زمین از زمینه صورت فلکی عقرب (کژدم) یا از امتداد برج فلکی عقرب عبور می‌کند. انتارس یا همان ستاره قلب‌العقرب، معنای انگلیسی آن رقیب مریخ است و علت این رقابت، سرخ رنگی این ستاره در قیاس با رنگ سیاره مریخ سرخ‌رو است. این ستاره یک ابر غول بوده و حدود ۶۰۰ برابر قطر خورشید با قدر ۱.۰ می‌درخشد.

این کارشناس تیم علمی رصدخانه لارستان اضافه کرد: ستاره قلب‌العقرب یک ستاره آلفا در صورت فلکی عقرب یا کژدم (به پرنورترین ستاره در هر صورت فلکی، ستاره آلفا گفته می‌شود) است که به علت غول سرخ بودنش رنگ زرد مایل به نارنجی و قرمز در آسمان دارد و این روزها در آسمان شبانگاهی خودنمایی می‌کند. ستاره‌ای که وقتی ماه در کنار آن قرار می‌گیرد به نقل عوام قمر در عقرب اتفاق می‌افتد و پدیده قمر در عقرب نشان از واقعه‌ای شوم (نحس) داشته و از انجام کارهای اساسی و مهم باید پرهیز کرد! رصد این پدیده از ساعت ۲:۳۵ تا ۶:۰۰ بدون نیاز به ابزار اپتیکی امکان‌پذیر است.

عطارد در اوج خورشیدی

وی ادامه داد: سیاره عطارد در گردش ۸۸ روزه خود به دور خورشید به دورترین نقطه خود نسبت به خورشید -اوج خورشیدی- در فاصله 0.47 AU می‌رسد. سیاره عطارد بر خلاف بقیه سیارات _که تنها چند درصد فاصله آنها از خورشید در اوج و حضیض متفاوت است_ دارای مدار بیضوی کشیده است و فاصله آن از خورشید بین 0.307 AU در حضیض (نزدیک‌ترین فاصله به خورشید) و 0.467 AU در اوج (دورترین فاصله از خورشید) متغیر است.

این کارشناس تیم علمی رصدخانه لارستان افزود: این تفاوت بیش از ۵۰ درصدی بدین معنا است که سطح آن در نقطه حضیض دو برابر انرژی خورشید نسبت به اوج دریافت می‌کند. سیاره تیر از مختصات رصدخانه لارستان، قابل مشاهده نیست زیرا هنگام طلوع خورشید ۶ درجه بالاتر از افق شرق آسمان قرار خواهد داشت و ساعت ۱۶:۰۲ نیز غروب می‌کند.

کد خبر 641218

منبع: ایمنا

کلیدواژه: نجوم تازه های نجوم رویداد نجومی رویدادهای نجومی پدیده نجومی رویداد نجوم عکاسی نجومی پدیده نجومی امروز رویداد نجومی امشب شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق رصدخانه لارستان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۱۱۲۶۰۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بادبان خورشیدی ناسا در فضا باز شد

بادبان‌های خورشیدی راهی مرموز و باشکوه برای سفر در وسعت فضا هستند. آنها با شباهت به بادبان کشتی‌ها یکی از کارآمدترین راه‌ها برای فراهم کردن نیروی رانش فضاپیماها در فضا هستند.

به گزارش ایسنا، هفته گذشته بود که موشک الکترون(Electron) متعلق به شرکت راکت‌لب(RocketLab) سامانه بادبان‌ خورشیدی مرکب پیشرفته ناسا را به فضا پرتاب کرد.

«سیستم بادبان خورشیدی کامپوزیت پیشرفته»(ACS3) ناسا یکی از دو محموله‌ای بود که از نیوزیلند به فضا پرتاب شد.

هدف این ماموریت آزمایش استقرار بادبان‌های خورشیدی بزرگ در مدار پایین زمین است و اکنون ناسا تأیید کرده که با موفقیت یک بادبان ۹ متری را در فضا مستقر کرده است.

موتور خودرو در سال ۱۸۸۶ اختراع شد. در سال ۱۹۰۳ انسان‌ها اولین پرواز خود را انجام دادند و ۵۸ سال بعد، انسان اولین سفر خود را با موشک به فضا انجام داد. فنوری موشک در طول این سال‌ها به طور قابل توجهی تغییر کرده است.

می‌توان گفت که توسعه موشک‌ها در واقع از قرن سیزدهم با شلیک تیرهای دارای پیشران توسط چینی‌ها و مغول‌ها به سمت یکدیگر آغاز شد. حالا ما موشک‌های پیشران جامد و مایع، موتورهای یونی و بادبان‌های خورشیدی را داریم.

بادبان‌های خورشیدی از جذابیت خاصی برخوردار هستند، زیرا از نیروی خورشید یا نور ستارگان برای به حرکت درآوردن کاوشگرها در فضا استفاده می‌کنند. البته این ایده جدید نیست، چرا که یوهانس کپلر(Johannes Kepler) برای اولین بار پیشنهاد کرد که می‌توان از نور خورشید برای هل دادن فضاپیماها در فضا استفاده کرد.

ما باید تا قرن بیستم صبر می‌کردیم تا یک دانشمند روسی به نام کنستانتین تسیولکوفسکی(Konstantin Tsiolkovsky) اصل چگونگی کارکرد بادبان‌های خورشیدی را تعریف کند.

سپس کارل ساگان(Carl Sagan) و سایر اعضای انجمن سیاره‌ای در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ میلادی شروع به پیشنهاد مأموریت‌هایی با استفاده از بادبان‌های خورشیدی کردند، اما این امر تا سال ۲۰۱۰ که اولین وسیله نقلیه عملی مجهز به بادبان خورشیدی موسوم به ایکاروس(IKAROS) را دیدیم، محقق نشد.

درک مفهوم بادبان‌های خورشیدی با تکیه بر فشار نور خورشید بسیار ساده است. بادبان‌ها به گونه‌ای زاویه می‌گیرند که فوتون‌ها به بادبان بازتابنده برخورد کند و فوتون‌ها با جهش از آن، فضاپیما را به جلو می‌برند.

البته برای شتاب دادن به فضاپیما با استفاده از نور، فوتون‌های زیادی نیاز است، اما این سیستم پیشران به آرامی و با گذشت زمان، یک سیستم بسیار کارآمد خواهد بود که به موتورهای سنگین یا مخازن سوخت نیاز ندارد. همین کاهش جرم، شتاب بادبان‌های خورشیدی را توسط نور خورشید آسان‌تر می‌کند، اما اندازه بادبان‌ها توسط مواد و ساختارهایی که آنها را پشتیبانی می‌کنند، محدود شده است.

به بیان ساده‌تر، بادبان‌های خورشیدی، فشار ظریف نور خورشید را مهار می‌کنند و آن را برای به حرکت درآوردن کاوشگرها در فضا به کار می‌برند. کار آنها درست مانند عملکرد کشتی‌های دریانوردی در مهار کردن باد روی زمین است. از آنجا که بادبان خورشیدی کارآمد است و نیازی به سوخت ندارد، بسیاری از طرفداران اکتشاف فضایی نسبت به این راهبرد نسبتا جدید بسیار امیدوار هستند.

ناسا روی این مشکل با فناوری بادبان خورشیدی نسل جدید خود کار کرده است. سیستم بادبان خورشیدی کامپوزیت پیشرفته آنها از تاسواره(CubeSat) ساخته شده توسط شرکت نانواویونیکس(NanoAvionics) برای آزمایش ساختار پشتیبانی این کامپوزیت جدید استفاده می‌کند.

این بادبان از مواد پلیمری انعطاف پذیر و فیبر کربن ساخته شده است تا جایگزینی سخت‌تر و در عین حال سبک‌تر برای طرح‌های ساختار پشتیبان موجود ایجاد کند.

اکنون ناسا تایید کرده است که این تاسواره به مدار پایین زمین رسیده و یک بادبان ۹ متری را مستقر کرده است. به گفته ناسا حدود ۲۵ دقیقه طول کشید تا این بادبان که ۸۰ متر مربع وسعت دارد، مستقر شود.

گفتنی است که چند ماموریت بادبان خورشیدی از جمله کاوشگر «ایکاروس»(Ikaros) ژاپن و پروژه «لایت‌سیل ۲»(LightSail 2) متعلق به «انجمن سیاره‌ای آمریکا»(The Planetary Society) پیشتر به فضا پرتاب شده‌اند. هدف از پرتاب سیستم بادبان خورشیدی کامپوزیت پیشرفته ناسا نیز توسعه بیشتر این فناوری است.

ناسا می‌گوید اگر شرایط هوایی مساعد باشد، حتی ممکن است این بادبان خورشیدی از زمین نیز قابل مشاهده باشد.

انتهای پیام